Η λέξη είναι ένα αντιδάνειο από το:

Γκράφιτι < graffiti < graffito < graffiato (λατ.) < graffiare (λατ. χαράσσω) < Γράφω

Στην ελληνική γλώσσα χρησιμοποιείται συνήθως τονιζόμενο στην προπαραλήγουσα (γκράφιτι) ή σπανιότερα στην παραλήγουσα (γκραφίτι). Η ξένη λέξη graffiti είναι στον πληθυντικό, ενώ στον ενικό γίνεται graffito. Στην ελληνική γλώσσα είναι συνηθέστερη η χρήση του γκράφιτι και στον ενικό και στον πληθυντικό (άκλιτο – ως ξένη λέξη). Μια λιγότερο συνηθισμένη ορθογραφία είναι η ελληνοποιημένη μορφή "γράφιτη", "γκράφιτο" ή άτονο: "γραφιτι", "γκραφιτο".

Οι ελληνικοί όροι που περιγράφουν εν μέρει το γκράφιτι είναι τοιχογράφημα, ακιδογράφημα. Στην αργκό των γκραφιτάδων η πράξη του να κάνεις γκράφιτι λέγεται συνήθως "βάψιμο".

 

Νομικό Πλαίσιο

Η εγχώρια έννομη τάξη δεν προβλέπει ξεχωριστό νόμο ο οποίος ποινικοποιεί το γκράφιτι.Η δημιουργία γκράφιτι τιμωρείται στο πλαίσιο των άρθρων 381-383 του ποινικού κώδικα σύμφωνα με τις διατάξεις για την φθορά ξένης ιδιοκτησίας.Μάλιστα,το άρθρο 383 Π.Κ προβλέπει ότι η ποινική δίωξη ασκείται αυτεπάγγέλτως  χωρίς να απαιτείται έγκληση του παθόντος στις περιπτώσεις όπου η φθορά έγινε απρόκλητα, το πράγμα χρησιμεύει για κοινό όφελος ή η πράξη τελέστηκε από δύο ή περισσότερα άτομα.Το ίδιο προβλέπεται και εφόσον η φθορά αφορά αρχαιολογικό ή καλλιτεχνικό ή ιστορικό μνημείο ή αντικείμενο τοποθετημένο σε δημόσιο χώρο.Βέβαια εφόσον δοθεί σχετική άδεια από τον ιδιοκτήτη ή από την Αρμόδια  Αρχή το παράνομο της πράξης αίρεται και το γκράφιτι δεν τιμωρείται.

 

 Ο TAKI 183 (πιθ. ΗΠΑ, 1953 ή 1954) είναι Ελληνοαμερικάνος γραφέας γκραφίτι, ένας από τους πλέον σημαίνοντες στην ιστορία. Το "tag" που χρησιμοποιούσε, ήταν συντόμευση για το Dimitraki (το μικρό του όνομα στα Ελληνικά είναι Δημήτριος, το επώνυμό του δεν το αποκάλυψε ποτέ), ενώ ο αριθμός 183 προήλθε από τη διεύθυνσή του επί της 183ης οδού στο Washington Heights.Εργάστηκε ως πεζός αγγελιαφόρος στη Νέα Υόρκη και έγραφε το ψευδώνυμό του γύρω από τους δρόμους της Νέας Υόρκης όπου σύχναζε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Πλέον έχει αποσυρθεί από το γκράφιτι.

Στις 21 του Ιούλη 1971, οι New York Times δημοσίευσαν ένα άρθρο γι 'αυτόν στην πρώτη σελίδα του ένθετού της, με τίτλο "Ο Taki 183 γεννά φίλους δι' αλληλογραφίας". Ο TAKI 183 κέντρισε ανταγωνιστικούς βανδαλισμούς στη Νέα Υόρκη καθώς το tag του μιμήθηκαν εκατοντάδες νέων στους πέντε δήμους. Τα παιδιά που έγραφαν τα ονόματά τους περισσότερο και τα οποία ανέπτυξαν αναγνωρίσιμες υπογραφές έγιναν γνωστά στις κοινότητές τους. Το γκράφιτι έγινε ένας τρόπος για πολλά νέα παιδιά να προσπαθήσουν να τραβήξουν τη προσοχή και η προσοχή που έλαβε ο TAKI 183 ώθησε αυτό περισσότερο.

 Στην Ελλάδα η τέχνη του γκράφιτι εισήχθη μαζί με την χιπ -χοπ κουλτούρα τη δεκαετία του 1980. Από τα πρώτα δείγματα στην Αθήνα θεωρούνται οι τοιχογραφίες του crew FSP στο Μαρούσι και του Paladin στον Κολωνό. Τα πρώτα graffiti είχαν κυρίως θέμα την «Ειρήνη» και τα υλικά τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία τους δεν ήταν σπρέι αλλά πινέλα και μπογιές. Αναφορά στα σύγχρονα γκράφιτι της Αθήνας έχει κάνει μερίδα του ξένου τύπου όπως οι Guardian και New York Times. 

 

 

Γκράφιτι είναι η αναγραφή κειμένου όπως, συνθημάτων ή η ζωγραφική σε επιφάνειες που συνήθως βρίσκονται σε δημόσιους χώρους (για παράδειγμα σε τοίχους). Πρωτοεμφανίστηκε την ίδια περίοδο και στα ίδια μέρη που αναπτύχθηκε το κίνημα του Χιπ χοπ, από τον ίδιο καταπιεσμένο κόσμο. Γι' αυτό πολλοί θεωρούν ότι αποτελεί μέρος της κουλτούρας Χιπ Χοπ.

Το γκράφιτι διχάζει μεγάλη μερίδα κόσμου, αφού για κάποιους είναι βανδαλισμός (δημόσια κτίρια, τρένα κλπ) ενώ για πολλούς είναι μια μορφή σύγχρονης τέχνης.